نکاتی در مورد افزودنی های غذایی

به گزارش مین فود، مسئول آموزش همگانی انستیتو تحقیقات تغذیه و صنایع غذایی کشور، اظهار داشت: هر ماده ای که برای حفظ یا بهبود ایمنی، تازگی، طعم، بافت یا ظاهر غذا به آن اضافه شود، بعنوان افزودنی های غذایی شناخته می شوند.

به گزارش مین فود به نقل از ایسنا، مینا کاویانی ضمن بیان این مطلب، اظهار داشت: قرن هاست که بعضی از افزودنی های غذایی نظیر نمک (در انواع گوشت و ماهی های نمک سود) و شکر (در مربا و مارمالاد) برای نگهداری مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند.
وی ضمن اشاره به اینکه تولید مواد غذایی در مقیاس زیاد با تولید آنها در مقیاس کوچک خانگی، بسیار متفاوت می باشد، بیان نمود: خیلی از افزودنی های غذایی با عنایت به افزایش جمعیت، در طول زمان برای رفع نیازهای تولید انبوه مواد غذایی ساخته شده اند.
به نقل از ایشان، استفاده از مواد افزودنی برای اطمینان از سالم ماندن مواد غذایی فرآوری شده در طول مسیر از کارخانه یا آشپزخانه های صنعتی به انبارها، مغازه ها و در نهایت رسیدن به دست مصرف کنندگان ضروریست.
مسئول آموزش همگانی انستیتو تغذیه، اضافه کرد: استفاده از افزودنی های غذایی زمانی قابل توجیه است که نیاز فناورانه (تکنولوژیکی) داشته باشیم، مصرف کنندگان را گمراه نکند و عملکرد کاملا تعریف شده ای مانند حفظ کیفیت تغذیه ای یا افزایش پایداری غذا داشته باشد.
به نقل از ایشان، افزودنی های غذایی می توانند از گیاهان، حیوانات یا مواد معدنی مشتق شده و یا مصنوعی باشند.
کاویانی افزود: افزودنی ها به مواد غذایی اضافه می شوند تا اهداف فناورانه خاصی را انجام دهند و افزودنی های غذایی برای انجام کاری خاص در زمینه ایمن تر یا جذاب تر کردن غذا طراحی شده اند.
وی خاطرنشان کرد که سازمان بهداشت جهانی همراه با سازمان خواربار و کشاورزی (FAO)، افزودنی های غذایی را بر مبنای عملکردشان به سه دسته کلی دسته بندی می کند که شامل طعم دهنده ها، فراورده های آنزیمی و سایر مواد افزودنی هستند.
کاویانی اضافه کرد: مواد طعم دهنده که برای بهبود عطر یا طعم به غذا اضافه می شوند، بیشترین تعداد افزودنی های مورد استفاده در غذاها را می سازند.
به نقل از ایشان، فرآورده های آنزیمی نوعی افزودنی هستند که امکان دارد به محصول نهایی غذایی ختم شوند یا تنها در طول فرآوری محصول از آنها استفاده گردد. به صورت کلی آنزیم ها پروتئین های طبیعی هستند که سبب تسهیل واکنش های بیوشیمیایی با شکستن مولکول های بزرگ تر به واحدهای سازنده کوچک ترشان می شوند.
مسئول آموزش همگانی انستیتو تحقیقات تغذیه، اظهار نمود: سایر مواد افزودنی غذایی به علل مختلفی مانند نگهداری، ایجاد رنگ و شیرین کنندگی استفاده می شوند. وقتی غذا آماده می شود، هنگام بسته بندی، حمل یا ذخیره، این افزودنی ها به غذا اضافه می شوند و در نهایت جزئی از غذا می شوند.
او تصریح کرد: افزودنی های غذایی موادی هستند که برای حفظ یا بهبود ایمنی، تازگی، طعم، بافت یا ظاهر آن به غذا اضافه می شوند. افزودنی های غذایی پیش از استفاده باید از نظر اثرات مضر احتمالی بر سلامت انسان بررسی شوند.
وی خاطرنشان کرد: کمیته مشترک FAOوWHO در مورد افزودنی های غذایی (JECFA)، نهاد بین المللی مسئول ارزیابی ایمنی افزودنی های غذایی است.
بنابر اعلام انستیتو تحقیقات تغذیه و صنایع غذایی کشور، وی در خاتمه سخنان خود، تصریح کرد: صرفاً افزودنی های غذایی که توسط JECFA ارزیابی و ایمن تلقی شده اند و حداکثر سطح مجاز استفاده از آنها توسط کمیسیون Codex تعیین شده است، می توانند در غذاهایی که در سطح بین المللی داد و ستد می شوند مورد استفاده قرار گیرند.